برچسب: آموزش

روش صحیح انجام ساکشن بیمار

با انجام ساکشن ترشحات از راه هوایی این بیماران پاک شده و راههای هوایی باز می شوند تا از آتلکتازی ثانویه به انسداد راههای هوایی جلوگیری شود و اکسیژناسیون به صورت موثر وکافی انجام گیرد.

ساکشن اروفارنزیال(دهانی حلقی)تراکیال(نای)واندوتراکیال(تراشه):
آماده نمودن بیمار :
– توضیح علت انجام ساکشن و روش همکاری به بیمار
– آماده کردن محیط و وسایل مورد نیاز
– توصیه شده است تا جایی که ممکن است از کاتترهای کوچکتر استفاده شود.
– ضخامت کاتتر ساکشن نباید از نصف قطر داخلی راه هوایی در بزرگسالان بیشتر باشد

Color
Catheter size
خاکستری
۵
سبز روشن
۶
آبی
۸
سیاه
۱۰
سفید
۱۲
سبز
۱۴
نارنجی
۱۶
قرمز
۱۸

سایز مناسب کاتتر برای گروههای مختلف :
نوزادان:۸-۵
کودکان:۸-۶
نوجوانان:۱۰-۸
بزرگسالان:۱۸-۱۲

-جهت آماده نمودن بیمار برای ساکشن در کودکان و بالغین ابتدا کسیژن ۱۰۰درصد جهت بیمار برقرار می کنیم و در نوزادان میزان fio2 را ۱۰درصد افزایش می دهیم. این امر ۳۰ تا ۶۰ ثانیه قبل از انجام سا کشن بویژه برای بیمارانی که هایپوکسیک هستند توصیه شده است. این کار به روش های زیر می تواند انجام شود:
-بالا بردن میزان FiO2 در تنظیمات ونتیلاتور
-تهویه دستی در بیماران توصیه نمی شود چرا که اثبات شده است تامین FiO2 مناسب به این طریق امکان پذیر نمی باشد و از طرفی فردی که این کار را انجام می دهد باید مطمئن شود که فشار مثبت انتهای بازدم (PEEP) حفظ شده است.( زمانی که گزینه دیگری جهت هایپر اکسیژنه کردن موجود نباشد)
-قبل از انجام ساکشن و قبل از اتصال کاتتر ساکشن به لوله ساکشن فشار منفی این واحد باید از طریق مسدود کردن انتهای لوله چک شود . فشار باید تا حد ممکن و تا جایی که امکان پاک کردن موثر ترشحات باشد پایین آورده شود.

فشار مناسب جهت ساکشن گروه های سنی مختلف:

ساکشن دیواری
ساکشن پرتابل
نوزادان
mmhg ۸۰ -۵۰
۵-۲
اطفال
mmhg ۱۰۰-۸۰ ۱۰-۵
بزرگسالان
mmhg ۱۲۰-۱۰۰
۱۵-۱۰

نشانگرهای نیاز به ساکشن:
نیاز به باز نگه داشتن راه هوایی وانجام تنفس موثر از طریق راه هوایی مصنوعی
نیاز به خارج کردن ترشحات ریوی که با شواهد زیر مشخص می شود:
الگوی دندان اره ای در نمودار کاپنو گراف یا وجود کراکل کورس روی تراشه که نشانگرهای قوی مبنی بر وجود ترشحات ریوی هستند.
افزایش PIP (حداکثر فشار دمی) در ونتیلاتورهای کنترله حجمی وکاهش V در ونتیلاتورهای کنترله فشاری
کاهش O2SAT و اختلال در ABG
ترشحات قابل مشاهده در راه هوایی
عدم توانایی بیمار جهت سرفه های موثر
دیسترس تنفسی حاد
شک به آسپیراسیون ترشحات معدی یا ترشحات راه هوایی فوقانی
نیاز به گرفتن نمونه جهت پیگیری وشناسایی پنومونی یا سایر عفونتهای ریوی و یا نمونه جهت سیتولوژی

راهنمای گام به گام برای انجام ساکشن تکنیکی:
۱- خودتان را معرفی کنید و از هویت بیمار اطمینان حاصل کنید. پروسیجر را توضیح دهید و رضایت بیمار را کسب کنید.
۲- بیمار را بررسی کنید و مطمئن شوید که ساکشن ضرورت دارد. همه وسایل و تجهیزات لازم را آماده کنید.
۳- بیمار را در وضعیت عمودی قرار دهید (در صورت امکان)
۴- پره اکسیژناسیون را طبق دستورالعمل انجام دهید
۵- پالس اکسیمتری را به بیمار وصل کنید
۶- دستها را بشویید
۷- از وسایل حفاظت فردی مثل دستکش پپیش بند و محافظ چشم استفاده کنید
۸- کاتتر ساکشن را به لوله ساکشن وصل کنید
۹- کاتتر را با ملایمت وارد راه هوایی (تنفسی) کنید و از فشار منفی زمانی که در حال خارج کردن کاتتر هستید استفاده کنید
۱۰-کاتتر ودستکش را داخل سطل زباله عفونی قرار داده و لوله ساکشن را با سرم شستشو دهید
۱۱- آنچه را که انجام داده و مشاهده کرده اید در پرونده بیمار ثبت و گزارش دهید
ساکشن سطحی و ملایم جهت پیشگیری از آسیب به لایه مخاطی تراشه توصیه شده است و زمان هر دوره ساکشن نباید بیشتر از ۱۵ ثانیه طول بکشد

عوارض:
کاهش کمپلیانس ریه
آتلکتازی
هیپوکسی وهیپوکسمی
ترومای بافتی به تراشه ولایه مخاطی برونش
انقباض واسپاسم برونش
افزایش کلونی میکروبی در راه هوایی تحتانی
تغییر در جریان مغز
افزایش فشار خون
کاهش فشار خون
دیس ریتمی قلبی
استفاده روتین از نرمال سالین ممکن است با وقایع زیر همراه باشد:
سرفه های فزاینده
کاهشO2SAT
برونکواسپاسم
انتقال کلونیهای باکتریایی موجود در لوله تراشه به راههای هوایی تحتانی
درد اضطراب و دیس پنه
تاکی کاردی
افزایش فشار داخل مغز

توضیحات:
کمپلیانس ریه :میزان خاصیت الاستیکی ریه ها و قابلیت ارتجاع ریوی را کمپلیانس ریه می نامند.
اتلکتازی: روی هم خوابیدن آلوئولها
هیپوکسی:کاهش میزان اکسیژن سلولی
هیپوکسمی:کاهش میزان اکسیژن خون